Κυριακάτικη Ταβέρνα στο Σπιτικό...Απλά στην Γλυφάδα.

Με τον καιρό να είναι στα καλύτερα του για την εποχή και μια Κυριακή τόσο ηλιόλουστη θα ήταν αδικία να μην βγεις έξω για φαγητό. Το κυριακάτικο φαγητό σε έξοδο έχει άλλη γλύκα, αφήνεις πίσω την κόπωση της βδομάδας και γεμίζεις μπαταρίες για μια καινούρια, είναι μια μικρή γιορτή, μια σύναξη που θες μόνο να αφεθείς να μην σκεφτείς ούτε το πόσο έφαγες, αν ήταν παχυντικό ή αν θα πλύνεις μετά ένα βουνό πιάτα.

Είχα επισκέπτη και φιλοξενούμενο τον μεγαλύτερο αδελφό μου και μια Κυριακή με σχεδόν ανοιξιάτικο καιρό είπαμε να βγούμε έξω για το μεσημέρι της κυριακής, να κάνουμε τι άλλο; να φάμε...και οι δυο μας δεν θέλαμε κάτι περίπλοκο, ή δύσκολο που πρέπει να την ψάξεις, δυο  άντρες είμασταν θέλαμε να λουκώσουμε κρέας μέχρι να μην αντέχουμε να σηκωθούμε, έτσι...χωρίς λόγο :)

Εδώ και 2 χρόνια όλο και πιο πολλά εστιατόρια παίζουν το χαρτί της ποσότητας και του σπιτικού φαγητού για να έχουν πελάτες που θα επιστρέφουν, αν και ριψοκινδυνεύουν με την χαμηλή ποιότητα και το κιτς, σε μια τόσο πεσμένη αγορά που ο καθένας βγαίνει έξω μια φορά την βδομάδα στην καλύτερη και ψάχνει ακόμα και εκεί να την βγάλει οικονομικά και απλά να γεμίσει το στομάχι του, δεν κρίνω αρνητικά ούτε τους πελάτες αυτούς, ούτε τους επιχειρηματίες που διαλέγουν να εξυπηρετούν με αυτόν τον τρόπο, αλλά θα ήθελα να το κάνουν με μεγαλύτερο σεβασμό στα υλικά και την γαστρονομία. Αυτό που ζητάω δεν είναι ανέφικτο καθόλου και ένα παράδειγμα από την γείτονα χώρα Ιταλία μπορεί να μας διδάξει πολλά, στο Παλέρμο έχει μια γωνιά 10τμ που σερβίρει μόνο, πιστέψτε με, ΜΌΝΟ μακαρόνια ραγού με μοσχαρίσια ουρά σε κόκκινη σάλτσα εδώ και πάρα πολλά χρόνια...και τις κυριακές που οι Ιταλοί μαζεύονται για σπιτικό φαγητό με την οικογένεια το μαγαζί κάνει ουρά 2 τετράγωνα!!! Τις καθημερινές δε η ουρά είναι 1 τετράγωνο μακρυά, οπότε αν διαλέξεις να είσαι αυθεντικός και σεβαστείς τα υλικά που προσφέρεις, ο πελάτης θα το εκτιμήσει και θα επιστρέψει παρ'όλη την κρίση. 

Διαλέξαμε λοιπόν να βγούμε στο "Σπιτικό...Απλά" στην Γλυφάδα, το κατάστημα είναι φάτσα μπροστάντζα, ηλιόλουστο και τυχερό πολεοδομικά. Ο κατάλογος τους έχει ότι περιμένει κανείς από μια αστική ταβέρνα, κρέατα της ώρας, μαγειρευτά φαγητά στην βιτρίνα, ζυμαρικά, ορεκτικά και αλοιφές και σαλάτες οι οποίες θέλουν λίγη δουλίτσα για να πατσίσουν τα κυρίως πιάτα που είναι λουκούλλεια και άξια του Γαργαντούα. Το κατάστημα κάνει και delivery πράγμα το οποίο δεν του στερεί κάτι από την ιδιότητα του ως εστιατόριο. Το εστιατόριο έχει δικιά του σελίδα που μπορείτε να βρείτε εδώ και να παραγγείλετε για το σπίτι επίσης.

Παραγγείλαμε κρεατικά της ώρας: μπιφτέκι στην σχάρα, μοσχαρίσιο συκώτι με κρεμμύδια, μια σαλάτα με σπανάκι ένα μπουγιουρντί με σουτζούκι και πατάτες τηγανητές. Το μπιφτέκι αν και εύγευστο δεν είχε σώμα...διαλυόταν στο πιρούνι και ήθελε ένα κλικ παραπάνω ψήσιμο, το μοσχαρίσιο συκώτι που πήρα εγώ ήταν φρέσκο και μαγειρεμένο καλά, η μερίδα ήταν πραγματικά μεγάλη ακόμα και για μένα που τρώω πολύ. Η σαλάτα ήταν μέτρια και μικρή δεν στεκόταν περήφανη μπροστά στην μεγάλη μερίδα του κυρίως πιάτου θα μπορούσε κι αυτή να είναι πιο καλά ντρεσσαρισμένη. Το μπουγιουρντί είχε κάτι να πει και είχε και σουτζούκι πικάντικο μέσα, τσαχπινιά δεν μπορώ να πω...πήραμε και κρύες μπύρες να κατεβούν οι αμάσητες μπουκιές μας. Η εξυπηρέτηση ήταν καλή και για την ώρα αιχμής που πήγαμε τα φαγητά ήρθαν γρήγορα και όλα μαζί, στα μεγάλα μείον τα χάρτινα κουβέρ(δεν τα μπορώ ειλικρινά) και ότι δεν σερβίρετε ψωμί.....!!! Τα παιδιά ήταν ευγενέστατα και εξυπηρετικά, η καθαριότητα ήταν σε πολύ καλό επίπεδο και κανένα τραπέζι δεν αδικήθηκε. 

Περάσαμε καλά, φάγαμε πολύ, πληρώσαμε όσο έπρεπε, περίπου 17 ευρώ το άτομο και μπορώ να πω ότι ήταν ευχάριστη εμπειρία, απλά αν φάτε τόσο μην κάνετε σχέδια για μετά...συρθήκαμε ως τον καναπέ για να χωνέψουμε και δεν χρειάστηκε να φάμε το βράδυ...τίποτα!! :D 

Στα μείον είναι λίγα και απλά πράγματα, ένα αυτό με τις σαλάτες και το μπιφτέκι που πιθανότατα δεν κρύωσε αρκετά στο ψυγείο μετά το ζύμωμα του κιμά. Μετά τι άλλο να θες από ένα μαγειρείο/σουβλατζίδικο; Πάντως όχι υψηλές προσδοκίες και ιδιαιτερότητες...αλλά να κάνει ο Ιταλός ένα πιάτο και να μην σταματάει με τίποτα; Μήπως να αναλογιστούμε πόση δύναμή μπορεί να έχει η εξειδίκευση; Μακάρι να περνάνε τέτοιες σκέψεις και από επιχειρηματιες για να δούμε και στην Ελλάδα να αναγεννιέται η τοπική γαστρονομία και η κρεολέζικη κουζίνα. 

Καθαριότητα 7/10

Φαγητό 6/10
Σχέση τιμής-ποιότητας 6/10
Περιβάλλον 6/10
Εξυπηρέτηση 6/10

Συνολική Βαθμολογία: 6/10

Θα Ξαναπάς; : NAI
Σηκώνει Βελτίωση; : ΟΧΙ

Συνταγή: Φαλάφελ οι Μεσανατολίτικοι ρεβιθοκεφτέδες.

Έχουν αρχίσει πλέον και στην Ελλάδα να γίνονται διάσημα τα Φαλάφελ, οι κατά τα ελληνικά δεδομένα ρεβιθοκεφτέδες είναι μια συνταγή που αν την πετύχεις  αν την μαγειρεύουν θα είναι κατά την περίοδο της νηστείας, έχουν κερδίσει το κοινό με την γεύση τους και την ιδιότητα τους να είναι πολύ θρεπτικά απέναντι από κάτι βρώμικα αναμφίβολου ποιότητας.

Η συνταγή είναι μια κατά τα άλλα κοινότοπη και εύκολη συνταγή που την είχα κρατήσει από ένα φαλαφελάδικο στην αγορά έξω από το Πορτ Σαΐντ στην Αίγυπτο. Τα φαλάφελ έχουν επικρατήσει σαν το street food του Ισραήλ αλλά όλοι οι ανατολίτες σχεδόν διεκδικούν την καταγωγή τους και έχουν την δικιά τους παραλλαγή παίζοντας με τα βότανα και τα μυρωδικά κρατώντας στην βάση τα ρεβίθια που τόσο αγαπούν να τρώνε. Συνήθως σερβίρονται με σως ταχίνι ή μέσα σε Αραβική πίτα με φρέσκα λαχανικά,μυρωδικά και αλίπαστα.

Για να κάνετε φαλάφελ χρειάζεστε ένα δυνατό και μεγάλο πολυκόφτη τροφών, ένα πολύστροφο μπλέντερ για να κάνετε το μείγμα, κατά τα άλλα είναι πολύ εύκολη συνταγή, ελαφριά και μπορεί να είναι και μεζές αλλά και κυρίως πιάτο.

Υλικά

•       300 γρμ ρεβίθια μουλιασμένα από το προηγούμενο βράδυ σε νερό
•       1 μέτριο κρεμμύδι στα 4
•       Μισό ματσάκι μαϊντανό
•       3 σκελίδες σκόρδο
•        1 κουταλιά της σούπας αλεύρι
•        1 κουταλάκι αλάτι
•        1 κουταλάκι κύμινο
•        ½  κουταλάκι κόριανδρο σκόνη
•        ¼ κουταλάκι μαύρο πιπέρι
•        ¼ κουταλάκι κόκκινο καυτερό πιπέρι
•        ½ κουταλάκι γλυκιά πάπρικα
•        1 πρέζα σπόρους καρδάμωμο
•        ½ κουταλάκι μαγειρική σόδα
•        300-400 ml λάδι για τηγάνισμα ιδανικά το ηλιέλαιο

Στα μπαχαρικά το έχω κατεβάσει στα ελληνικά στάνταρ και μην φοβηθείτε να τα βάλετε όλα για να είναι αρωματικά και εύγευστα τα φαλάφελ, αν είναι να το δώσετε σε παιδιά απλά μην βάλατε σε μια δόση του μίγματος το κόκκινο καυτερό πιπέρι.

Η εκτέλεση είναι πάρα πολύ απλή, βάζουμε όλα τα υλικά στο μπλέντερ και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν μια πάστα με μικρά κομματάκια όμως όχι εντελώς κονιορτοποιημένη, θα χρειαστεί σίγουρα να σταματήσετε σταδιακά το ανακάτεμα και να βοηθήσετε το μείγμα να ανακατευτεί καλά με ένα κουτάλι από τα τοιχώματα του μπλέντερ. Μετά τοποθετούμε το μείγμα στο ψυγείο για τουλάχιστον μια ώρα ή όσο άλλο θέλετε, αντέχει έως και μια εβδομάδα στο ψυγείο.

Κάνετε το μείγμα σε μικρές σφαίρες ή δισκάκια ή εντελώς παραδοσιακά σε σχήμα σβούρας. Σε βαθύ τηγάνι βάζουμε το λάδι, το αφήνουμε να κάψει καλά και τηγανίζουμε τα φαλάφελ μέχρι να σκουρύνουν, βάλτε λίγα κάθε φορά 5-6 και γυρίστε και από τις 2 μεριές για να πάρουν χρώμα παντού. Με μια αγγουροντομάτα και λίγο σως ταχίνι είναι ένα ολοκληρωμένο γεύμα, μπορείτε επίσης να τα κάνετε σάντουιτς σε ψωμάκι ή σε αραβική πίτα με τα συνοδευτικά της αρεσκείας σας.

Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.

Τι είναι το Sous Vide;

Το Sous Vide είναι ένας τρόπος μαγειρέματος που χρησιμοποιούν τα επαγγελματικά εστιατόρια για να έχουν σταθερή απόδοση στα πιάτα τους. Sous Vide σημαίνει "υπό κενό" αέρος δηλαδή βάζοντας το υλικά σε σακούλες υπό κενό αέρος και μετά τις τοποθετούν σε ένα γαστρονόμο(βαθύ δοχείο) με μια αντίσταση και ένα κυκλοφορητή όπου στροβιλίζει το νερό συνέχεια και το κρατάει σε σταθερή θερμοκρασία. Υπάρχουν μηχανήματα σουβιντιέρες και αποσπώμενες σουβιντιέρες που τις προσαρμόζεις σε όποιο κατσαρολικό θέλεις για να κάνεις την παρασκευή εκεί, είναι αρκετά ακριβά ακόμα γιατί η μέθοδος δεν είναι διαδεδομένη στο ευρύ κοινό αλλά είναι ένα μηχάνημα που το έχεις μια ζωή, αντίστοιχα αποτελέσματα μπορεί να έχει στο προϊόν και μια χύτρα ταχύτητος αλλά η σουβιντιέρα το κάνει τόσο διακριτικά,σιγά και σταθερά που τα αποτελέσματά της δεν αντιγράφονται απλά.

Μπορούμε να μαγειρέψουμε sous vide και στο σπίτι χρησιμοποιώντας σακούλες νάϋλον υψηλής αντοχής που κλείνουν αεροστεγώς, ένα θερμόμετρο και τα μάτια της κουζίνας. Μπορείτε πολύ εύκολα να βρείτε επίσης στο διαδίκτυο και χάρτες με τις ώρες και θερμοκρασίες που χρειάζετε το κάθε υλικό και να τις έχετε πάντα για αναφορά. Οι χάρτες έχουν με υψηλή ακρίβεια την θερμοκρασία, ώρα, μέγεθος και τρόπο με τον οποίο θα βγάλετε το ακριβές επιθυμητό αποτέλεσμα κάθε μα κάθε φορά,στο τέλος ίσως να χρειαστεί να περασετε απο ένα τηγανάκι τα κρέατα για να τους κάνετε επιφάνεια χωρίς επιπλέον λιπαρή ουσία. Εδώ έχω βάλει 2 μοσχαρισίες μπριζόλες του ενός εκατοστού μαζί με λάδι,αλάτι,πιπέρι και δεντρολίβανο στο "1,5" της κουζίνας μου, που έχω μετρήσει οτι είναι στους 62 βαθμούς κελσίου για μία και μισή ώρα τόσο ώστε να γίνουν ως μέσα αφήνοντας το κέντρο ελαφρώς ροζ, μετά θα τις περάσω απο ενα σχαροτήγανο για εξωτερικό σιλάρισμα για λίγα δευτερολεπτα στην κάθε μεριά. 

Οι εφαρμογές του sous vide ειναι άπειρες και όσο πιο περίπλοκες ή απλές γουστάρεις, σε γλυτώνει απο το άγχος για το ψήσιμο ως μέσα και έχεις πάντα ένα σταθερό αποτέλεσμα ακριβώς στο γούστο σου, δεν λερώνεις όλη την κουζίνα και δεν χρειάζετε την συνεχή προσοχή σου, επίσης μπορείς να ετοιμάσεις κάτι απο νωρίς και την ώρα του φαγητού απλά να το "τελειώσεις" στο τηγάνι. Οι παραπάνω μπριζόλες μπορούν να κάτσουν εώς και 3 ώρες χωρίς να μαγειρευτούν παραπάνω, απλά θα μείνουν ζεστές, με πιο απλά λόγια βάζεις τα υλικά, θέτεις ένα χρονόμετρο και κάνεις ότι άλλο θες μετά, κι ούτε μυρωδιές ούτε λάθη, ούτε αμφιβολίες για το αποτέλεσμα.

Αν την ψάξεις λιγάκι το sous vide είναι το μέλλον, έχω δει συσκευές που μέσω wifi από το κινητό σου τις ενεργοποιείς απο την δουλειά βάζοντας ώρα και θερμοκρασία και όταν πας σπίτι είναι όλα έτοιμα, με την προϋπόθεση βέβαια ότι έχεις κάνει τον κόπο να τα βάλεις στην σακούλα και μετά σε μια κατσαρόλα :) , οπότε για τον πολυάσχολο καλοφαγά ή αυτόν που θέλει να ξέρει τι τρώει είναι οτι πρέπει. Εύχομαι να σας άρεσε το κείμενο και να σας έκανα να δοκιμάσετε κάτι sous vide. Άντε να γινόμαστε πολλοί για να γίνουν φτηνές οι σουβιντιέρες!!!

Ντελικατέσεν, πηγή έμπνευσης, ο παράδεισος του foodie!

Όταν χρειάζομαι έμπνευση για τις συνταγές μου την βρίσκω στις πρώτες ύλες και στα ντελικατέσεν, μια βόλτα σε μια αγορά με ντόπια υλικά και προϊόντα ή μια βόλτα στα ράφια ενός καλού ντελικατέσεν και γεμίζω την δεξαμενή ιδεών. Οι εθνικές κουζίνες, τα εξωτικά υλικά, μυρωδιές, χρώματα και ανέλπιστα υλικά έχουν όλα κάτι να πουν, μια ιστορία πίσω από κάθε μπουκαλάκι...τώρα θα μου πεις ένα βάζο θα σου κάνει καλό ένα πιάτο; Όχι αλλά είναι πολλές κουζίνες που τα συστατικά τους είναι τόσο περίπλοκα και χρονοβόρα που χρειάζεσαι το έτοιμο, ούτως ή άλλως έτσι κάνουν και οι ντόπιοι αλλά θέλω να πιστεύω με πιο καλή ποιότητα προϊόντων.

Στην Αθήνα υπάρχουν πολλά διάσπαρτα ντελικατέσεν χωρίς ταυτότητα πιο πολύ κλείνουν στο βιολογικό και στα βότανα κι όχι τόσο σε διεθνή κουζίνα και τοπικές γεύσεις πιο ιδιαίτερες, εγώ έχω ξεχωρίσει το ντελικατέσεν Μπαλάσκας στην Γλυφάδα που πρόσφατα μετακόμισε λίγο πιο δίπλα από ότι ήταν, την σελίδα του μπορείτε να την βρείτε εδώ. Εκεί προμηθεύομαι τα βασικά για κάθε μέρα (σριράτσα, σόγια σώς, κάρυ,γουόστερσιρ σώς κτλ) αλλά και τα ιδιαίτερα, ανάλογα το τι θέλω να κάνω, συνήθως ασιατικά αλλά και καμιά σως μπάρμπεκιου να ρίξω μια μπριζολάρα στη σχάρα και να γίνει της κολάσεως.



















Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος απο το κατάστημα σε όλους τους τομείς, έχει ποιοτικά προ'ί'οντα και μεγάλη γκάμα που μπορεί να ευχαριστήσει και τους πιο εκλεπτισμένους, η εικόνα του μαγαζιού ειναι απταίστος καθαρή και το προσωπικό φιλικό και πάντα έτοιμο να σε εξυπηρετήσει και να σε ενημερώσει επάνω στο ίδιο το προ'ι'όν. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα τέτοια καταστήματα που δείχνουν αγάπη για τις ύλες και την γαστρονομία στην Ελλάδα. Καλές εξερευνήσεις να έχετε και να είστε τολμηροί. :)