Κυριακάτικη Ταβέρνα στο Σπιτικό...Απλά στην Γλυφάδα.

Με τον καιρό να είναι στα καλύτερα του για την εποχή και μια Κυριακή τόσο ηλιόλουστη θα ήταν αδικία να μην βγεις έξω για φαγητό. Το κυριακάτικο φαγητό σε έξοδο έχει άλλη γλύκα, αφήνεις πίσω την κόπωση της βδομάδας και γεμίζεις μπαταρίες για μια καινούρια, είναι μια μικρή γιορτή, μια σύναξη που θες μόνο να αφεθείς να μην σκεφτείς ούτε το πόσο έφαγες, αν ήταν παχυντικό ή αν θα πλύνεις μετά ένα βουνό πιάτα.

Είχα επισκέπτη και φιλοξενούμενο τον μεγαλύτερο αδελφό μου και μια Κυριακή με σχεδόν ανοιξιάτικο καιρό είπαμε να βγούμε έξω για το μεσημέρι της κυριακής, να κάνουμε τι άλλο; να φάμε...και οι δυο μας δεν θέλαμε κάτι περίπλοκο, ή δύσκολο που πρέπει να την ψάξεις, δυο  άντρες είμασταν θέλαμε να λουκώσουμε κρέας μέχρι να μην αντέχουμε να σηκωθούμε, έτσι...χωρίς λόγο :)

Εδώ και 2 χρόνια όλο και πιο πολλά εστιατόρια παίζουν το χαρτί της ποσότητας και του σπιτικού φαγητού για να έχουν πελάτες που θα επιστρέφουν, αν και ριψοκινδυνεύουν με την χαμηλή ποιότητα και το κιτς, σε μια τόσο πεσμένη αγορά που ο καθένας βγαίνει έξω μια φορά την βδομάδα στην καλύτερη και ψάχνει ακόμα και εκεί να την βγάλει οικονομικά και απλά να γεμίσει το στομάχι του, δεν κρίνω αρνητικά ούτε τους πελάτες αυτούς, ούτε τους επιχειρηματίες που διαλέγουν να εξυπηρετούν με αυτόν τον τρόπο, αλλά θα ήθελα να το κάνουν με μεγαλύτερο σεβασμό στα υλικά και την γαστρονομία. Αυτό που ζητάω δεν είναι ανέφικτο καθόλου και ένα παράδειγμα από την γείτονα χώρα Ιταλία μπορεί να μας διδάξει πολλά, στο Παλέρμο έχει μια γωνιά 10τμ που σερβίρει μόνο, πιστέψτε με, ΜΌΝΟ μακαρόνια ραγού με μοσχαρίσια ουρά σε κόκκινη σάλτσα εδώ και πάρα πολλά χρόνια...και τις κυριακές που οι Ιταλοί μαζεύονται για σπιτικό φαγητό με την οικογένεια το μαγαζί κάνει ουρά 2 τετράγωνα!!! Τις καθημερινές δε η ουρά είναι 1 τετράγωνο μακρυά, οπότε αν διαλέξεις να είσαι αυθεντικός και σεβαστείς τα υλικά που προσφέρεις, ο πελάτης θα το εκτιμήσει και θα επιστρέψει παρ'όλη την κρίση. 

Διαλέξαμε λοιπόν να βγούμε στο "Σπιτικό...Απλά" στην Γλυφάδα, το κατάστημα είναι φάτσα μπροστάντζα, ηλιόλουστο και τυχερό πολεοδομικά. Ο κατάλογος τους έχει ότι περιμένει κανείς από μια αστική ταβέρνα, κρέατα της ώρας, μαγειρευτά φαγητά στην βιτρίνα, ζυμαρικά, ορεκτικά και αλοιφές και σαλάτες οι οποίες θέλουν λίγη δουλίτσα για να πατσίσουν τα κυρίως πιάτα που είναι λουκούλλεια και άξια του Γαργαντούα. Το κατάστημα κάνει και delivery πράγμα το οποίο δεν του στερεί κάτι από την ιδιότητα του ως εστιατόριο. Το εστιατόριο έχει δικιά του σελίδα που μπορείτε να βρείτε εδώ και να παραγγείλετε για το σπίτι επίσης.

Παραγγείλαμε κρεατικά της ώρας: μπιφτέκι στην σχάρα, μοσχαρίσιο συκώτι με κρεμμύδια, μια σαλάτα με σπανάκι ένα μπουγιουρντί με σουτζούκι και πατάτες τηγανητές. Το μπιφτέκι αν και εύγευστο δεν είχε σώμα...διαλυόταν στο πιρούνι και ήθελε ένα κλικ παραπάνω ψήσιμο, το μοσχαρίσιο συκώτι που πήρα εγώ ήταν φρέσκο και μαγειρεμένο καλά, η μερίδα ήταν πραγματικά μεγάλη ακόμα και για μένα που τρώω πολύ. Η σαλάτα ήταν μέτρια και μικρή δεν στεκόταν περήφανη μπροστά στην μεγάλη μερίδα του κυρίως πιάτου θα μπορούσε κι αυτή να είναι πιο καλά ντρεσσαρισμένη. Το μπουγιουρντί είχε κάτι να πει και είχε και σουτζούκι πικάντικο μέσα, τσαχπινιά δεν μπορώ να πω...πήραμε και κρύες μπύρες να κατεβούν οι αμάσητες μπουκιές μας. Η εξυπηρέτηση ήταν καλή και για την ώρα αιχμής που πήγαμε τα φαγητά ήρθαν γρήγορα και όλα μαζί, στα μεγάλα μείον τα χάρτινα κουβέρ(δεν τα μπορώ ειλικρινά) και ότι δεν σερβίρετε ψωμί.....!!! Τα παιδιά ήταν ευγενέστατα και εξυπηρετικά, η καθαριότητα ήταν σε πολύ καλό επίπεδο και κανένα τραπέζι δεν αδικήθηκε. 

Περάσαμε καλά, φάγαμε πολύ, πληρώσαμε όσο έπρεπε, περίπου 17 ευρώ το άτομο και μπορώ να πω ότι ήταν ευχάριστη εμπειρία, απλά αν φάτε τόσο μην κάνετε σχέδια για μετά...συρθήκαμε ως τον καναπέ για να χωνέψουμε και δεν χρειάστηκε να φάμε το βράδυ...τίποτα!! :D 

Στα μείον είναι λίγα και απλά πράγματα, ένα αυτό με τις σαλάτες και το μπιφτέκι που πιθανότατα δεν κρύωσε αρκετά στο ψυγείο μετά το ζύμωμα του κιμά. Μετά τι άλλο να θες από ένα μαγειρείο/σουβλατζίδικο; Πάντως όχι υψηλές προσδοκίες και ιδιαιτερότητες...αλλά να κάνει ο Ιταλός ένα πιάτο και να μην σταματάει με τίποτα; Μήπως να αναλογιστούμε πόση δύναμή μπορεί να έχει η εξειδίκευση; Μακάρι να περνάνε τέτοιες σκέψεις και από επιχειρηματιες για να δούμε και στην Ελλάδα να αναγεννιέται η τοπική γαστρονομία και η κρεολέζικη κουζίνα. 

Καθαριότητα 7/10

Φαγητό 6/10
Σχέση τιμής-ποιότητας 6/10
Περιβάλλον 6/10
Εξυπηρέτηση 6/10

Συνολική Βαθμολογία: 6/10

Θα Ξαναπάς; : NAI
Σηκώνει Βελτίωση; : ΟΧΙ

Συνταγή: Φαλάφελ οι Μεσανατολίτικοι ρεβιθοκεφτέδες.

Έχουν αρχίσει πλέον και στην Ελλάδα να γίνονται διάσημα τα Φαλάφελ, οι κατά τα ελληνικά δεδομένα ρεβιθοκεφτέδες είναι μια συνταγή που αν την πετύχεις  αν την μαγειρεύουν θα είναι κατά την περίοδο της νηστείας, έχουν κερδίσει το κοινό με την γεύση τους και την ιδιότητα τους να είναι πολύ θρεπτικά απέναντι από κάτι βρώμικα αναμφίβολου ποιότητας.

Η συνταγή είναι μια κατά τα άλλα κοινότοπη και εύκολη συνταγή που την είχα κρατήσει από ένα φαλαφελάδικο στην αγορά έξω από το Πορτ Σαΐντ στην Αίγυπτο. Τα φαλάφελ έχουν επικρατήσει σαν το street food του Ισραήλ αλλά όλοι οι ανατολίτες σχεδόν διεκδικούν την καταγωγή τους και έχουν την δικιά τους παραλλαγή παίζοντας με τα βότανα και τα μυρωδικά κρατώντας στην βάση τα ρεβίθια που τόσο αγαπούν να τρώνε. Συνήθως σερβίρονται με σως ταχίνι ή μέσα σε Αραβική πίτα με φρέσκα λαχανικά,μυρωδικά και αλίπαστα.

Για να κάνετε φαλάφελ χρειάζεστε ένα δυνατό και μεγάλο πολυκόφτη τροφών, ένα πολύστροφο μπλέντερ για να κάνετε το μείγμα, κατά τα άλλα είναι πολύ εύκολη συνταγή, ελαφριά και μπορεί να είναι και μεζές αλλά και κυρίως πιάτο.

Υλικά

•       300 γρμ ρεβίθια μουλιασμένα από το προηγούμενο βράδυ σε νερό
•       1 μέτριο κρεμμύδι στα 4
•       Μισό ματσάκι μαϊντανό
•       3 σκελίδες σκόρδο
•        1 κουταλιά της σούπας αλεύρι
•        1 κουταλάκι αλάτι
•        1 κουταλάκι κύμινο
•        ½  κουταλάκι κόριανδρο σκόνη
•        ¼ κουταλάκι μαύρο πιπέρι
•        ¼ κουταλάκι κόκκινο καυτερό πιπέρι
•        ½ κουταλάκι γλυκιά πάπρικα
•        1 πρέζα σπόρους καρδάμωμο
•        ½ κουταλάκι μαγειρική σόδα
•        300-400 ml λάδι για τηγάνισμα ιδανικά το ηλιέλαιο

Στα μπαχαρικά το έχω κατεβάσει στα ελληνικά στάνταρ και μην φοβηθείτε να τα βάλετε όλα για να είναι αρωματικά και εύγευστα τα φαλάφελ, αν είναι να το δώσετε σε παιδιά απλά μην βάλατε σε μια δόση του μίγματος το κόκκινο καυτερό πιπέρι.

Η εκτέλεση είναι πάρα πολύ απλή, βάζουμε όλα τα υλικά στο μπλέντερ και τα χτυπάμε μέχρι να γίνουν μια πάστα με μικρά κομματάκια όμως όχι εντελώς κονιορτοποιημένη, θα χρειαστεί σίγουρα να σταματήσετε σταδιακά το ανακάτεμα και να βοηθήσετε το μείγμα να ανακατευτεί καλά με ένα κουτάλι από τα τοιχώματα του μπλέντερ. Μετά τοποθετούμε το μείγμα στο ψυγείο για τουλάχιστον μια ώρα ή όσο άλλο θέλετε, αντέχει έως και μια εβδομάδα στο ψυγείο.

Κάνετε το μείγμα σε μικρές σφαίρες ή δισκάκια ή εντελώς παραδοσιακά σε σχήμα σβούρας. Σε βαθύ τηγάνι βάζουμε το λάδι, το αφήνουμε να κάψει καλά και τηγανίζουμε τα φαλάφελ μέχρι να σκουρύνουν, βάλτε λίγα κάθε φορά 5-6 και γυρίστε και από τις 2 μεριές για να πάρουν χρώμα παντού. Με μια αγγουροντομάτα και λίγο σως ταχίνι είναι ένα ολοκληρωμένο γεύμα, μπορείτε επίσης να τα κάνετε σάντουιτς σε ψωμάκι ή σε αραβική πίτα με τα συνοδευτικά της αρεσκείας σας.

Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.

Τι είναι το Sous Vide;

Το Sous Vide είναι ένας τρόπος μαγειρέματος που χρησιμοποιούν τα επαγγελματικά εστιατόρια για να έχουν σταθερή απόδοση στα πιάτα τους. Sous Vide σημαίνει "υπό κενό" αέρος δηλαδή βάζοντας το υλικά σε σακούλες υπό κενό αέρος και μετά τις τοποθετούν σε ένα γαστρονόμο(βαθύ δοχείο) με μια αντίσταση και ένα κυκλοφορητή όπου στροβιλίζει το νερό συνέχεια και το κρατάει σε σταθερή θερμοκρασία. Υπάρχουν μηχανήματα σουβιντιέρες και αποσπώμενες σουβιντιέρες που τις προσαρμόζεις σε όποιο κατσαρολικό θέλεις για να κάνεις την παρασκευή εκεί, είναι αρκετά ακριβά ακόμα γιατί η μέθοδος δεν είναι διαδεδομένη στο ευρύ κοινό αλλά είναι ένα μηχάνημα που το έχεις μια ζωή, αντίστοιχα αποτελέσματα μπορεί να έχει στο προϊόν και μια χύτρα ταχύτητος αλλά η σουβιντιέρα το κάνει τόσο διακριτικά,σιγά και σταθερά που τα αποτελέσματά της δεν αντιγράφονται απλά.

Μπορούμε να μαγειρέψουμε sous vide και στο σπίτι χρησιμοποιώντας σακούλες νάϋλον υψηλής αντοχής που κλείνουν αεροστεγώς, ένα θερμόμετρο και τα μάτια της κουζίνας. Μπορείτε πολύ εύκολα να βρείτε επίσης στο διαδίκτυο και χάρτες με τις ώρες και θερμοκρασίες που χρειάζετε το κάθε υλικό και να τις έχετε πάντα για αναφορά. Οι χάρτες έχουν με υψηλή ακρίβεια την θερμοκρασία, ώρα, μέγεθος και τρόπο με τον οποίο θα βγάλετε το ακριβές επιθυμητό αποτέλεσμα κάθε μα κάθε φορά,στο τέλος ίσως να χρειαστεί να περασετε απο ένα τηγανάκι τα κρέατα για να τους κάνετε επιφάνεια χωρίς επιπλέον λιπαρή ουσία. Εδώ έχω βάλει 2 μοσχαρισίες μπριζόλες του ενός εκατοστού μαζί με λάδι,αλάτι,πιπέρι και δεντρολίβανο στο "1,5" της κουζίνας μου, που έχω μετρήσει οτι είναι στους 62 βαθμούς κελσίου για μία και μισή ώρα τόσο ώστε να γίνουν ως μέσα αφήνοντας το κέντρο ελαφρώς ροζ, μετά θα τις περάσω απο ενα σχαροτήγανο για εξωτερικό σιλάρισμα για λίγα δευτερολεπτα στην κάθε μεριά. 

Οι εφαρμογές του sous vide ειναι άπειρες και όσο πιο περίπλοκες ή απλές γουστάρεις, σε γλυτώνει απο το άγχος για το ψήσιμο ως μέσα και έχεις πάντα ένα σταθερό αποτέλεσμα ακριβώς στο γούστο σου, δεν λερώνεις όλη την κουζίνα και δεν χρειάζετε την συνεχή προσοχή σου, επίσης μπορείς να ετοιμάσεις κάτι απο νωρίς και την ώρα του φαγητού απλά να το "τελειώσεις" στο τηγάνι. Οι παραπάνω μπριζόλες μπορούν να κάτσουν εώς και 3 ώρες χωρίς να μαγειρευτούν παραπάνω, απλά θα μείνουν ζεστές, με πιο απλά λόγια βάζεις τα υλικά, θέτεις ένα χρονόμετρο και κάνεις ότι άλλο θες μετά, κι ούτε μυρωδιές ούτε λάθη, ούτε αμφιβολίες για το αποτέλεσμα.

Αν την ψάξεις λιγάκι το sous vide είναι το μέλλον, έχω δει συσκευές που μέσω wifi από το κινητό σου τις ενεργοποιείς απο την δουλειά βάζοντας ώρα και θερμοκρασία και όταν πας σπίτι είναι όλα έτοιμα, με την προϋπόθεση βέβαια ότι έχεις κάνει τον κόπο να τα βάλεις στην σακούλα και μετά σε μια κατσαρόλα :) , οπότε για τον πολυάσχολο καλοφαγά ή αυτόν που θέλει να ξέρει τι τρώει είναι οτι πρέπει. Εύχομαι να σας άρεσε το κείμενο και να σας έκανα να δοκιμάσετε κάτι sous vide. Άντε να γινόμαστε πολλοί για να γίνουν φτηνές οι σουβιντιέρες!!!

Ντελικατέσεν, πηγή έμπνευσης, ο παράδεισος του foodie!

Όταν χρειάζομαι έμπνευση για τις συνταγές μου την βρίσκω στις πρώτες ύλες και στα ντελικατέσεν, μια βόλτα σε μια αγορά με ντόπια υλικά και προϊόντα ή μια βόλτα στα ράφια ενός καλού ντελικατέσεν και γεμίζω την δεξαμενή ιδεών. Οι εθνικές κουζίνες, τα εξωτικά υλικά, μυρωδιές, χρώματα και ανέλπιστα υλικά έχουν όλα κάτι να πουν, μια ιστορία πίσω από κάθε μπουκαλάκι...τώρα θα μου πεις ένα βάζο θα σου κάνει καλό ένα πιάτο; Όχι αλλά είναι πολλές κουζίνες που τα συστατικά τους είναι τόσο περίπλοκα και χρονοβόρα που χρειάζεσαι το έτοιμο, ούτως ή άλλως έτσι κάνουν και οι ντόπιοι αλλά θέλω να πιστεύω με πιο καλή ποιότητα προϊόντων.

Στην Αθήνα υπάρχουν πολλά διάσπαρτα ντελικατέσεν χωρίς ταυτότητα πιο πολύ κλείνουν στο βιολογικό και στα βότανα κι όχι τόσο σε διεθνή κουζίνα και τοπικές γεύσεις πιο ιδιαίτερες, εγώ έχω ξεχωρίσει το ντελικατέσεν Μπαλάσκας στην Γλυφάδα που πρόσφατα μετακόμισε λίγο πιο δίπλα από ότι ήταν, την σελίδα του μπορείτε να την βρείτε εδώ. Εκεί προμηθεύομαι τα βασικά για κάθε μέρα (σριράτσα, σόγια σώς, κάρυ,γουόστερσιρ σώς κτλ) αλλά και τα ιδιαίτερα, ανάλογα το τι θέλω να κάνω, συνήθως ασιατικά αλλά και καμιά σως μπάρμπεκιου να ρίξω μια μπριζολάρα στη σχάρα και να γίνει της κολάσεως.



















Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος απο το κατάστημα σε όλους τους τομείς, έχει ποιοτικά προ'ί'οντα και μεγάλη γκάμα που μπορεί να ευχαριστήσει και τους πιο εκλεπτισμένους, η εικόνα του μαγαζιού ειναι απταίστος καθαρή και το προσωπικό φιλικό και πάντα έτοιμο να σε εξυπηρετήσει και να σε ενημερώσει επάνω στο ίδιο το προ'ι'όν. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα τέτοια καταστήματα που δείχνουν αγάπη για τις ύλες και την γαστρονομία στην Ελλάδα. Καλές εξερευνήσεις να έχετε και να είστε τολμηροί. :)

Συνταγή: Μακαρόνια με κιμά, αγκινάρες και μανιτάρια.

Τα μακαρόνια με κιμά είναι από τα αγαπημένα comfort food των Ελλήνων και από τα πιο άδικα ενοχοποιήμενα ότι παχαίνουν, φυσικά και παχαίνουν αν φας όλη την κατσαρόλα και μετά κάθεσαι όλη μέρα αλλά αν "κρύψεις" μέσα λαχανικά και φας την μερίδα σου χωρίς ψωμί θα είναι όλα μια χαρά.

Η συνταγή είναι εντελώς δικιά μου και δοκιμασμένη, είναι λίγο δύσκολη για να την φάνε παιδιά αλλά οι μεγάλοι θα την φάνε άνετα κι αν δεν την φάνε δεν ξέρουν τι χάνουν. Τις συνταγές που μου έρχονται ουρανοκατέβατες τις κρατάω σε ένα τετράδιο χρόνια τώρα...είναι καμιά 30αριά, το έχω όνειρο κάποια στιγμή να τις δημοσιεύσω αλλά μάλλον με αυτόν τον καημό θα μείνω :).

Η συνταγή γίνετε με σπαγγέτι αλλά εσείς μπορείτε να βάλετε όποια πάστα θέλετε και προς Θεού κάντε την "αλ ντέτε" και αντί για βούτυρο βάλτε Βιτάμ ή ελαιόλαδο.

Υλικά 

• 250 γρμ κιμά ανάμικτο μοσχαρίσιο-χοιρινό
• 3 μεγάλες αγκινάρες ή 6 μίνι κομμένες σε φετάκια(φρέσκες,κατεψυγμένες ή σε βάζο)
• 3 μεγάλα μανιτάρια champigong 
• 1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 1 σκελίδα σκόρδο πολύ ψιλοκομμένη
• 1 μέτριο καρότο τριμμένο χοντρό
• 1 στικ σέλερι ψιλοκομμένο
• 250 ml χυμό ντομάτα
• 200 ml ζωμο κοτας
• 50 ml λευκό κρασί
• 50 γρμ πελτέ ντομάτας
• αλάτι, πιπέρι, μπαχάρι
• λιγο ζαχαρη
• 3 κλωναρακια φρεσκο θυμαρι
• 30 ml λάδι για το τσιγάρισμα
• παρμεζάνα ή ένα καλό ελληνικό σκληρό τυρί για τρίψιμο(κεφαλοτύρι)

Σε μέτρια προς δυνατή φωτιά σε κατσαρόλα μέτρια τσιγαρίζουμε τον κιμά καλά μέχρι να διαλυθούν όλοι οι σβώλοι.

Προσθέτουμε το σέλερι, το καρότο, το σκόρδο, το αλάτι,πιπέρι,μπαχάρι και τα "ιδρώνουμε".

Όταν χαθούν τα υγρά απο τα ιδρωμένα λαχανικά προσθέτουμε τις αγκινάρες,τα μανιτάρια,το θυμάρι και τα ιδρώνουμε και αυτά, εδώ θα σας φανούν πολλά στην κατσαρόλα αλλά μην τα φοβηθείτε θα χάσουν τα υγρά τους και θα μείνουν τα μισά.

Σβήνουμε με το κρασί και περιμένουμε να φύγει η μυρωδιά του αλκοόλ εντελώς.

Προσθέτουμε τον πελτέ, τον χυμό ντομάτας,την ζάχαρη και τον ζωμό κότας κάνουμε ένα καλό ανακάτεμα και το αφήνουμε σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά για 15 λεπτά ή μέχρι να δέσει η σάλτσα.

Σερβίρουμε με τα μακαρόνια βάζοντας το τυρί από πάνω όσο είναι ακόμα ζεστά με μία πράσινη σαλάτα και ένα λευκό κρασί από το ίδιο που βάλετε στο φαγητό, του πάει πολύ ο "Κανένας" γιατί δένει την γεύση του κρέατος με τα λαχανικά, θα το βρείτε σχεδόν σε όλα τα σούπερ μάρκετ.

Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.

Εφιάλτης στο δρόμο για "Mezze"

Με φίλη Νικόλ όταν ο καιρός ζεσταίνει πάντα κάνουμε όρεξη για μπινελίκια και τσίπουρο, και σαν κάτοικοι των Νοτίων Προαστίων είμαστε τυχεροί γιατί έχει αρκετά εστιατόρια/μεζεδοπωλεία και κάποια από αυτά κοιτάνε και θάλασσα. Γενικά μας τραβάει σαν παρέα ο μεζές και το καλό ποτό, η φίλη Νικόλ είναι από τους πρώτους αν όχι η πρώτη φίλη που έκανα στην Αθήνα όταν εγκαταστάθηκα μόνιμα και μάλιστα βρέθηκε να έχουμε και ίδια γούστα όσο αφορά τα εστιατόρια. Από ότι ακούω είναι συγκεχυμένες οι απόψεις για το που έχει καλούς μεζέδες στην Αθήνα και ευρύτερη περιοχή, αλλά αν θέλετε να ζήσετε αυθεντική εμπειρία ψαρο-μεζέδων με τσίπουρο πρέπει να επισκεφθείτε το Βόλο και μάλιστα να μπλεχτείτε στα μικρά στενα και όχι τόσο στα μπροστάντζα μαγαζιά.

Στην γαστρονομία μας αυτοί οι μεζέδες έχουν μια μεγάλη θέση και στεναχωριέμαι όταν βλέπω να αποβάλλονται από τις καινούριες γενιές συμπεριλαμβανόμενης και της δικής μου μιας και πραγματικά έχουν να δώσουν πάρα πολλά στην γαστρονομία και την ανάπτυξη της. Πολλά από τα μυστικά για να γίνει γρήγορα και εύκολα γευστικό ένα φαγητό εμπεριέχονται στην παρασκευή μεζέδων, ένα τραπέζι που θα τους έχει δύσκολα θα απογοητεύσει.

Λοιποοοοοόν πάμε  στο Mezze στην Γλυφάδα με την Νικόλ ένα ωραίο απόγευμα του Μα'ί'ου το μαγαζί είναι και γωνία και κεντρικά με ωραία διακόσμηση και καθαρή όψη. Το μενού το συνυπογράφουν κάποιοι Σεφ οι οποίοι καλό θα ήταν να ξανασκεφτούν που έβαλαν την υπογραφή τους. Ο κατάλογος του καταστήματος έχει ότι ακριβώς περιμένεις από μεζεδοπωλείο ελαφρώς πειραγμένα και πασαρισμένα με υλικά απρόσμενα για τον σκοπό τους. Παρόλ' αυτά είναι η ίδια η αντιμετώπιση προς τα υλικά που τα κάνει βαρετά και μέτρια, μάλλον κατω του μετρίου και αυτοαναιρούν την ύπαρξη του μεζέ, ο μεζές έχει σκοπό να σου ανοίξει την όρεξη για φαγητό και ποτό ..."ορεκτικά"... δηλαδή. 

Παραγγείλαμε μια χωρίατικη με ντάκους μέσα καλή και προσέγμενη  και μετρημένη σαν μερίδα μια τριπλέτα τζατζικιών με παντζάρι,τζίντζερ και καρότο αντίστοιχα απίστευτα βαρετή και υδαρή, καλαμαράκια τηγανιτά που ενω έγραφε φρέσκα ήταν καταφανέστατα κατεψυγμένα και μάλιστα ήταν γόνος καλαμαράκια και οχι τα μεγαλύτερα τα ενήλικα ας πούμε. Μια κρητική γραβιέρα και πατατούλες τηγανιτές γιατί σαν να το αισθάνθηκα οτι θα φύγω νηστικός και τέλος μύδια αχνιστά...εδώ θα κάνω μια εκτενής ανάλυση για να σώσω και καμιά τροφική δηλητηρίαση. Το μύδι ειναι φίλτρο στην θάλασσα ειναι ένας οργανισμός που τρέφεται με πλαγκτόν και ουσίες που υπάρχουν στο θαλασσινό νερό, το μύδι προσκολλάται σε βράχους που ειναι με περιοχή με έντονη κυκλοφορία αυτών των μικροοργανισμών/ουσιών για να τρέφετε και να αναπαραχθεί.

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε την ανατομία ενός μυδιού και το νούμερο 3 ειναι ο Βύσσος, η τριχιά που λέμε, τα ψευδοπόδια που με αυτά κολλάει στον βράχο απορροφόντας επίσης ουσίες από τον βράχο ή το σίδερο της μυδοκαλλιέργειας που ειναι εξίσου τοξικό με τον βράχο. Ο βύσσος ειναι μη βρώσιμος και έχει τοξίνες και νευροτοξίνες ακόμα κι αν το μύδι μεγάλωσε σε πεντακάθαρα νερά, ειναι το πρώτο πράγμα που καθαρίζεις στο μύδι και μετα "ξύνεις" την επιφάνεία του μέχρι να φύγουν όλα τα ξένα σώματα. Όπου σας σερβίρουν μύδια με την τριχιά ΜΗΝ τα φάτε και ζητήστε να σας αλλάξουν το πιάτο, αν επιμένουν οτι ειναι καθαρό πείτε τους οτι είναι επικίνδυνοι και αντιεπαγγελματίες και φύγετε.

Τα μύδια που παραγγείλαμε λοιπόν είχαν όλα μα όλα ακόμα την τριχιά επάνω, ζήτησα ευγενικά από τον σερβιτόρο που ήταν επίσης ευγενέστατος να πάρει το πιάτο πίσω και εξήγησα με ήπιο τόνο  στο γιατί η τριχιά πρέπει να καθαρίζετε εκφράζοντας μια επίσης ήπια δυσαρέσκεια. Κατά τα άλλα τα υπόλοιπα πιάτα ήταν καθαρά και χωρίς κάτι μεμπτό όπως και η γενική όψη του καταστήματος είχε μια καθαρή και ρετρό διάθεση. Όταν ζητήσαμε εντέλλει τον λογαριασμό τα παιδιά έκαναν την ευγενή και συνάμα παρήγορη κίνηση να μας κεράσουν το γλυκό που είχε και καρπούζι και μια κρέμα τύπου κρεμ μπρουλέ και φοντάν σοκολάτας, οι τιμές ηταν 18 ευρώ το άτομο μαζί με ένα καραφάκι τσίπουρο κάτι το οποίο ειναι απόλυτα λογικό.

Γενικά έχω παρατηρήσει ότι τα εστιατόρια στα Νότια Προάστια εκτός απο τα κρατεά έχουν μια περίοδο ακμής μόνο στο πρώτο έτος...μετά φθίνουν και παρακμάζουν και πολύ εύκολα κλείνουν...είναι λίγο καταθλεπτίκ γιατί χάνουν και την δουλειά τους άνθρωποι και δείχνει οτι οι επιχειρηματίες δεν εχουν το απαραίτητο σθένος και αγάπη για την γαστρονομία τόσο ώστε να κάνουν κάτι το οποίο θα "μείνει"....

Καθαριότητα 6/10
Φαγητό 3/10
Σχέση τιμής-ποιότητας 7/10
Περιβάλλον 6/10
Εξυπηρέτηση 7/10

Συνολική Βαθμολογία: 6/10

Θα Ξαναπάς; : ΟΧΙ
Σηκώνει Βελτίωση; : ΟΧΙ

Αυθεντικη Ιταλικη κουζινα στο Mezzaluna!

Τι να πω για την Ιταλικη κουζινα; Ειναι μια ιδιοφυης απορια της μεσογειου, ειναι μια απολαυση της ιδιας της ζωης, τιποτα μιζερο τιποτα ταλαιπωρημενο, ολα μοσχοβολανε την ταυτοτητα τους, ολα σου λενε ξαστερα την γευση τους. Ειχα καποτε διαβασει πολυ ευστοχα οτι ειναι το comfort food λιγο πριν γινει Haute cuisine...την λατρευω! χτυπαει ολα μου τα κουμπια οπως πρεπει.

Η Θεκλα μια ανηψια της φιλης μου εεε ειχε ρε παιδι μου πως να το πω....; τα κατω της, ηθελε λιγο ανεβασμα ενα ψυχολογικο σμπρωξιματακι να παρει τα πανω της, και οταν μου το ειπε εσπευσα να της κανω προταση να βγουμε εξω για φαγητο να περασουμε καλα :). Mου αρεσει να βοηθαω πολυ τους αλλους εστω κι αν δεν τους ξερω καθολου, εχει μια μαγεια αυτο σε μεταφορφωνει, βοηθας στη ουσια εσενα τον ιδιο κανοντας παραλληλα κατι καλο σε εναν αλλο, τι πιο ωραιο ε; 

Αν κατι μου φτιαχνει το κεφι ειναι μια βραδυα που φαω κατι που θα το συζηταω καιρο οποτε κατευθειαν σκεφτηκα να βγουμε στο Mezzaluna. Το Μezzaluna  μου το εμαθε η φιλη μου απο το Μαροκο η Σαμραά ( ναι καλα το εγραψα και εσεις καλα το διαβασατε, ετσι γραφετε...χιχι!), ειχαμε παει εντελως τυχαια και ειχαμε φαει καταπληκτικα πιατα, οταν ακομα ηταν στο Golden Hall. Ειχα παραγγειλει ριζοτο μανιταριων με σαλατα νισουαζ και μαζι τους πηγα ενα ταξιδακι στην Ιταλια με ολες τις αισθησεις, ειχε καταφερει το ριζοτο να μου φερει στην μνημη ολα τα ταξιδια στην Ιταλια που πηγα μαζι!

Το Mezzaluna λοιπον πηγε στην Κηφισια συστεγασμενο στην βαση του Theoxenia Palace και πηρε μαζι του ολα τα καλα και πεταξε απο πανω την mainstream εικονα που αναποφευκτα αποκτα ενα εστιατοριο σε ενα εμπορικο κεντρο. Ο καταλογος τους εχει μια ποικιλια με ελληνικες και ξενες ετικετες κρασιων καλα διαλεγμενη τοσο ωστε να αναδεικνυουν τα πιατα τους, την σαλατα νισουαζ δεν την εχει ο καταλογος τους πλεον αλλα εχει 6-7 αλλες επιλογες σε σαλατα φανταστικες ολες τους. Τα κυριως πιατα ειναι διαφορα ριζοτο,πιτσες και πιατα ζυμαρικων και κρεατικων/ψαρικων και κρεατικα στο γκριλ, πραγματικα ολα ενα κι ενα, ξεκαθαρες γευσεις και αρχιτεκτονικα τοποθετημενα χωρις να υστερουν σε ποσοτητα. Τα επιδορπια τους ειναι απιστευτα καλα και ειλικρινα εχουν κατι το εξαρτησιογονο μεσα τους!!! Το εστιατοριο δεν εχει δικια του σελιδα αλλα εχει σελιδα στο facebook που μπορειτε να την δειτε εδω. 

Εγω παρηγγειλα εκεινο το ριζοτο μανιταριων με σπαραγγια και τρουφα που τα σπαει κυριολεκτικα, ειναι τελειο σε ολα του, λιπαρη ουσια, αλατι, παρμεζανα, το ρυζι εχει χυλωσει αλλα κραταει τα μανιταρια ειναι εκει χωρις να υπερτερουν και τα σπαραγγια τραγανα δινουν φρεσκαδα...σου ερχετε να πας στην κουζινα να πας πανω απο την κατσαρολα με το ριζοτο και να πεις "κανε ακρη ρε μαστορα να την φαω ολη"...απιστευτο πως κατι απλο ειναι τοσο ωραιο.

Η σαλατα ειχε διαφορα πρασινα μακρυφυλλα (ροκα,ραντιτσιο,λολο ροσο κτλ)και ντρεσινγκ εσπεριδοειδων με μελι με ενα κομματι Ιταλικου κατσικισιου τυριου στην σχαρα σαν το μαστελλο περιπου...ο ρε Μανα μου νοστιμια! Τετοιες σαλατες πρεπει να σερβιρουν στα εστιατορια...τελεια και παυλα. Τελος πηραμε γλυκο...καλτσονε με ρικοτα και μερεντα(ναι ναι μερεντα ηταν αλλα μπορειτε να το πειτε και πραλινα φουντουκιου) και μια μπαλα παγωτο φραουλα -εδω εκανα ενα διαλλειμα απο το γραψιμο και πηγα καταπια μια κουταλια της σουπας μερεντα να στανιαρω-. Το κοστος ερχεται στα 28-35 ευρω το ατομο με το κρασι σας και αναλογα να παρετε θαλασσινα ή κρεατικα

Το περιβαλλον ειναι πολυ καλο αν και κρυβει λιγο καθωσπρεπισμο, με θεα σε ενα αλσυλλιο οτι πρεπει για ρομαντικο δειπνο με την καλη σας ή την μελλουσα καλη σας. Η ατμοσφαιρα ειναι ιδια με το spic n' span καθαριοτητας που επικρατει καλα φωτισμενο και σε αποχρωσεις λευκου. Το προσωπικο φιλικο και ενημερωμενο, "ΝΑ" κατι χαμογελα, ευγεστατοι σε κανουν να νιωθεις πολυ ωραια(σαν να 'σαι στην Θεσσαλονικη...χαχαχαχαχα) και ξερουν να εξηγησουν τα πιατα τους και να κανουν την νυχτα ιδιαιτερη για την παρεα σου αν τους ειδοποιησεις καταλληλα ;). 

Στα μειον του καταστηματος ειναι οτι δεν εχει και στα νοτια προαστια αλλο ενα ιδιο για να πηγαινω. Ειλικρινα παντως δεν μπορεσα να σκεφτω κατι αρνητικο οσο κι αν προσπαθησα, εκτος απο μια πελατισσα που αμολησε το μουλικο και αφηνιασε ουρλιαζοντας για ωρα χωρις να το συνεφερει(μπλαχ!!! παλι πεταξα λιγο δηλητηριο).

Καθαριοτητα 9/10
Φαγητο 9/10
Σχεση τιμης-ποιοτητας 8/10
Περιβαλλον 8/10
Εξυπηρετηση 9/10

Συνολικη Βαθμολογια: 8,5/10

Θα Ξαναπας; : NAI
Σηκωνει Βελτιωση; : ΟΧΙ (δεν χρειαζεται να αλλαξει τιποτα)

Το Γιατροσοφι στην "Κωνσταντινουπολη".

Οταν γυριζω στο χωριο μου στον Σταυρο Θεσσαλονικης για γιορτες ή διακοπες ενα απο τα πραγματα που παντα κανω ειναι να παω στο εστιατοριο Κωνσταντινουπολη λιγο εξω απο την Ασπροβαλτα προς τα Βρασνα για ενα περιποιημενο πατσα. Πατσας στα μερη μου εννοειται τα μοσχαρισια εντοσθια (κοιλιτσες/σαρδενι/σκεμπεδες) τα ποδαρακια αν θες πρεπει να το παραγγειλεις λεγοντας "ποδαρακια μονο" ή αναμεικτο το οποιο εχει και ποδι κ εντοσθια. Στα σπιτια (οχι ολα, τα μερακλιδικα μονο ;)) κανουν πατσα μοσχαροκεφαλη και χοιρινο κεφαλι τα οποια ειναι επισης πεντανοστιμα αλλα μπελαλιδικα οσο δεν παει, μπορει να σου παρει και 4 ωρες για το τελικο πιατο.

Αν δεν σου αρεσει ο πατσας το εστιατοριο Κωνσταντινουπολη εχει και μαγειρευτα φαγητα απο λαδερα μεχρι σουτζουκακια σε κοκκινη σαλτσα. Το εστιατοριο ειναι πολλα χρονια στην περιοχη και ιδιαιτερα αγαπητο απο τους καλοφαγαδες της περιοχης και στους φορτηγατζηδες οι οποιοι το τιμουν οταν το δυσκολο δρομολογιο απαιτει ενα νυχτερινο γευμα. Οι ξενυχτηδες και οι ποτες το εχουν στανταρακι και παντα μαλωνουν με τα ωραια καλοντυμενα κοριτσια της περιοχης γιατι οταν πανε "βρωμαει" και "ειναι ελεος" :). Η Κωνσταντινουπολη εχει σελιδα στο facebook και στον ιστο αξιοπρεπεστατης ποιοτητας για ενα εστιατοριο της περιοχης, ριξτε μια ματια εδω να παρετε μια γευση.



Ο καλος πατσας θελει μαστορα να διαλεξει καλα υλικα να ειναι σχολαστικος με την καθαριοτητα και το τελικο αποτελεσμα ειναι πραγματικο εδεσμα, ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω οταν καποιος λεει δεν μου αρεσει γιατι "βρωμαει" ή ειναι "γλοιωδης στην υφη" την στιγμη που τα λαδια απο τα φαστφουνταδικα μου γυρνανε τα εντερα και η υφη των κρεατων ειναι  πολλες φορες τοσο παραξενη που ειναι μη βρωσιμη. Με λιγα λογια θελω να πω οτι θα προτιμουσα αυθεντικο φαγητο με παραξενη υφη παρα κατι επεξεργασμενο τοσο ωστε να μην μου προσφερει τιποτα σαν τροφη.

Πηρα λοιπον τον φιλο Θεοφιλο που επισης γουσταρει πατσαδικο με μπολικο μπουκοβο και σκορδοστουμπι και χωρις ποτα και μεθυσια διαλεξαμε να φαμε πατσα για βραδυνο. Η εξυπηρετηση ειναι γρηγορη,αμεση και τραχια καθως ειναι ολα ετοιμα απλα θελει το πιατο "στησιμο", μην περιμενετε ευγενιες και τυπους ομως απο το προσωπικο εξαλλου ειναι μαγειρειο και οχι το Fat Duck του Χεστον Μπλουμενταλ.

Ο πατσας ηταν οπως παντα, σταθερα καλος με και ιδια γευση, δειχνοντας οτι η συνταγη κραταει χρονια...εγω τον παραγγελνω "ψιλοχοντρο" ψιλοκομμενα κομματατια για την σουπα και χοντροκομμενα για να πιασει στο δοντι. Βαζω πολυ μπουκοβο και πιπερι και ξυδι, τα στανταρ για πικαντικο στην παλετα μου ειναι εκπαιδευμενα δεν καιγομαι ευκολα πλεον, με τις πρωτες μπουκιες εχω μια ελαφρια κωφωση απο την υπεραιμια στα αυτια που προκαλει η καψαικινη :D. Στην Κωνσταντινουπολη εχει κατι ψωμακια φρεσκα καθε φορα οτι πρεπει για βουτες, αν πεινας πολυ του παει και μια φετα και προς θεου οχι κοκα-κολες,ρετσινες κτλ. εκει πας να γευτεις μοσχαρισια οριτζιναλε γευση και κανενα ποτο/αναψυκτικο δεν εχει θεση. Στο τελος του γευματος νιωθεις μια πληροτητα και μια ευχαριστηση αθλητη που μολις τελειωσε 5 χλμ ταυτοχρονα, κανεις ενα γλυκο υπνο κατσε καλα, απλα δεν τρως πατσα και μετα κανεις σχεδια για περαιτερω εξοδο, ο πατσας ειναι καπακι...τελειωνει την εξοδο.

Για το εστιατοριο και τον πατσα δεν εχει βαθμολογια γιατι σαν ντοπιος δεν θα ειναι αντικειμενικη και γιατι δεν εχει κατι να βαθμολογησεις οταν κατι ειναι θεμελιως λιθος της γαστρονομιας της νυχτας.

Αν δεν εχετε δοκιμασει πατσα η Κωνσταντινουπολη ειναι το μερος που συστηνω.

Μια formal εξοδος στο Dos Hermanos!

Ηρθε η καλη στιγμη να βγω για φαγητο με μια συναδελφο "την Σοφια μου" :) απο την προηγουμενη δουλεια μου που τρωγαμε μαζι καθε μεσημερι και αναπτυξαμε δεσμους και φιλια, ειχαμε καιρο να ειδωθουμε και μου ελειψε να σας πω την αληθεια.

Δεν μου πηρε πολυ ωρα να στυσω στο μυαλο μου σεναριο,σκηνη, ηθοποιους και να αρχισω την επιλογη μου για το εστιατοριο...Ααα ξεχασα να σας πω οτι οταν εγω κανω κατι το ψαχνω πολυ!πολυ ομως!!!

Το καστ ηταν ηδη ετοιμο, εγω και μια φιλη/συναδελφος σε επισημη εξοδο...ωραιο και βολικο, το σεναριο ηθελε δουλιτσα και η σκηνη επισης επρεπε να το στεισω καλα η Σοφια ειναι αυστηρος κριτης αλλα δεν δυστασε ποτε να μπει σε γαστρονομικη περιπετεια με μενα διπλα,οτι εφερνα για φαγητο στην δουλεια το δοκιμαζε με ενθουσιασμο και πιστεψτε με για να φαει καποιος οτι τρωω θελει θαρρος!

Ξεκιναω λοιπον το γκουγκλαρισματα και βγαινει απο μονο του εντελως! Το ξερατε οτι το Μαρουσι και η Κηφισια εχουν τα περισσοτερα Μεξικανικα εστιατορια σε ολη την Αθηνα; Εχει 5-6 και εκτος απο ενα ειναι ολα σε στυλ formal dining.Να το! Αυτο ειναι! Μεξικανικο εστιατοριο να φαω τα καυτερα μου να γουσταρω και να βλεπω την Σοφια να αντιδρα αναλογα! Χιχιχιχι μ'αρεσει να βλεπω αντιδρασεις απο ανθρωπους μπροστα σε καινουρια φαγητα.

Το Dos Hermanos μου το εκανε πολυ ευκολο γιατι εχει ενημερωμενη σελιδα στο ιντερνετ με το μενου και με οτι δραστηριοτητα επικρατει στο καταστημα την οποια μπορει να δειτε εδω . Το μενου εχει ενα σετ κοκταιλ καμια δεκαρια πιατα μεξικανικης διεθνοποιημενης κουζινας καποιες σαλατες οι οποιες με αφησαν αδιαφορο, ντιπς και συνοδευτικα αντιπροσωπευτικα ενος αναλογου εστιατοριου και μια λιστα με κρασια με καποιες καλες ετικετες. Οι τιμες ειναι καλες για formal diner και η αναλογια τιμης και ποιοτητας ειναι καλη, μας βγηκε 30 ευρω το ατομο με ποτο, κυριως πιατο και ντιπ γκουακαμολε και νατσος με λιωμενα κασερια(ναι ειμαι απο Θεσσαλονικη, ευχαριστω ;) ).



Το κοτοπουλο enchiladas που παρηγγειλα ειναι μια σιγουρη επιλογη αφου αρεσει σχεδον σε ολους,ηταν ιδιαιτερα ζουμερο και γευστικο και πικαντικο οσο επρεπε, αν θελετε κατι πιο αυθεντικο μπορειτε να επιλεξετε γεμιση με κιμα ή μοσχαρι. Το γκουακαμολε ηταν πετυχημενο και το αβοκαντο μεσα του στην καταλληλη ωριμοτητα για ντιπ. Τα συνοδευτικα νατσος κρατησαν το ενδιαφερον της συντροφιας μου. Οι frozen margaritas που ηπιαμε ηταν ντελικατες στο αλκοολ και ευχαριστες στην γευση συνοδευσαν πετυχημενα τα περιποιημενα πιατα μας που ειχαν και σαλατα λαχανο με ντρεσινγκ και fried rise και φασολια friholes (βρασμενα,τηγανισμενα και λιωμενα! μιαμ!).

Το καταστημα ειναι 2 οροφων και για τον επανω οροφο θα κανω μια ξεχωριστη εκτιμηση για να καλυψω και τα υπολοιπα πιατα,περιβαλλον κτλ. Στον 1 οροφο που καθισαμε στο βαθος ειχε ρομαντικη ατμοσφαιρα, εμφανεστατα καθαρη και με διακοσμηση που σε εβαζε στην διαθεση της ΝοτιοΑμερικανικης κουλτουρας και τα υπολοιπα τραπεζια ειναι μπροστα στο μαγαζι τοποθετημενα εργονομικα, το σαββατο που πηγαμε ειχε ζωντανη μουσικη με 2 μουσικους εναν λατινο κεφατο ανθρωπο με αυθεντικο χαμογελο και μια μουλατα τραγουδιστρια γαζελα πραγματικη (ναι μου αρεσε πολυ το ομολογω) που εκαναν πολυ καλη δουλεια στο να μας κανουν κεφι περνοντας απο ολα τα τραπεζια και κανοντας ευχαριστο chit chat με τους πελατες. Η εξυπηρετηση ηταν πολυ καλη και σε επαγγελματικο στυλ με ομοιομορφες φορεσιες. Περασαμε πολυ καλα γενικα και σιγουρα θα ξαναπαω στο Dos Hermanos για τους ιδιους λογους που ανακαλυψα την πρωτη φορα.

Τωρα αρχιζουν τα δυσκολα...θα πω τα μειον...ειμαι αιχμηρος αλλα θελω να πιστευω ρεαλιστης. Απο το μενου λειπουν κανα 2-3 αντιπροσωπευτικες μεξικανικες σαλατες. Στα τραπεζια ελειπαν τα κλασσικα (αλατι,πιπερι,πετσετες,ταμπασκο,taco sauce,chipotle). Ενα μικρο mis-hap με την μικροφωνικη. Ενας μικρος διαολος λεπτομερεια: η μετρ ενω χαιρετουσε με ενα χαμογελο ολους τους πελατες σε εμενα ηταν αγελαστη προς ξινη με μια ιδεα αδιαφοριας...ενταξει δεν περιμενω και τεμεναδες αλλα περιμενω ιση και ιδια αντιμετωπιση με τους κουστουμαρισμενους υπολοιπους πελατες. Touche θελω να πεις και να το προσπερασεις αγαπητη μετρ, φιλικα παντα.

Καθαριοτητα 9/10
Φαγητο 7,5/10
Σχεση τιμης-ποιοτητας 8/10
Περιβαλλον 7/10
Εξυπηρετηση 8/10

Συνολικη Βαθμολογια: 8/10

Θα Ξαναπας; : NAI
Σηκωνει Βελτιωση; : NAI